LIFE IS NOT PROVING WHO’S THE BEST

Defensive Pose: I was in Grade 2 when I became Section 1 at Mababang Paaralan ng San Miguel, Pasig City. 

Section Star to Non Dean’s Lister, Non-honor Student

Uso pa noon ang Section Star at hindi ako kabilang dun, section four ako noong Grade 1 sa Mababang Paaralan ng San Miguel. Buti na lang at hindi ako seloso at hindi kami pinalaki ng may inggitan sa pinaka paborito kong ate at nag-iisang kong kapatid. Nag-aral ako sa isang public school habang ang ate ko naman ay nag-aaral noong mga panahon na yun sa Angelicum College at paglipat namin sa Pasig ay pumasok siya sa Colegio del Buen Consejo. Sadyang matalino ang ate ko, dahil na din siguro sa hilig niyang magbasa naalala ko grade 1 pa lang siya ang binabasa niya ay dictionary. Anong klaseng trip yun? Babasashin mo dictionary eh walang story yun hehehe. Tanggap ko naman hindi ako pumasa sa entrance examination at baka na din siguro nagsisimula nang bumaba ang piso laban sa dolyar noong 90’s kaya sa public na lang ako.

Pero wag ka! Kahit public ako ay proud na proud ako. Saan ka nakakita ng spaghetti na sais pesos at kakainin mo na parang ice candy hindi lahat ay nakaranas niyan. Hind rin lahat ay nakaranas na may timba kayo sa likod ng room at doon iihi para hindi lumabas, yun lang rinig mo ang pusitsit pag may umiihi sa likod. Pero hindi lahat ay nakaranas niyan. Grade 2 na ako nang napunta sa section 1, siguro dahil kahit papaano ay may raw intelligence naman ako sa aking genes kaya humabol. Pero hindi ako tulad ng iba na pangbato sa mga quiz bowl, MTAP contests at kung ano-ano pang patalinuhan na contest. Sumali ako sa journalism at umabot sa regional level pero cartoonist ako nun, naglakas loob din akong sumali sa mga poster making contest. Pero ayun awa ng Diyos wala akong panalo.

Pagdating ng high school, naku! Suntok na sa buwan na maging section one pa ako o kung tawagin namin ay pilot section. Sa 45 sections pinagsama-sama sa pilot sections ang nag-gagalingan at nagtatalinuhan na nilalang. Walang nagbago sa storya, nakaranas ako ng 73% na grade sa math at kinakailangan ko pang bumuli ng envelop na may basahan, chalk at eraser para lang pumatong sa 75%. Wala di kaya eh, bagama’t malakas ang confidence ko dahil boy scout ako, sabihin nating may karisma ako dahil pang masa ang dating (kaya ako nanalong student council) hindi ko na inisip na sumali sa debate at speech club. Paano ba naman pag nanonood ako eh parang mga minimi ni Meriam Defensor-Santiago kung magsisalita, sabi ko mukhang di ako uubra dito.

Pagdating ng college ganun pa din ang kwento, sadyang totoo na hindi ikaw ang pinakamagaling na tao sa mundo. May mas gagaling at gagaling pa sayo kahit sa pinakasulok ka pa mag-enroll sadyang may mga taong pinanganak na matatalino. Mas malaki kasi ang disappointment kung pinaniwala natin ang sarili natin na tayo ang pinakamagaling kahit pa sa larangan na master na master natin. Nung college isa ako sa mga napag-iiwanan, pag may projects dahil mas active ako sa student council at aktbista kami nung mga panahon na yun. Mas matagal pa ang ginugugol namin (or baka ako lang) sa labas kesa sa classroom. Siguro sinasadya ko rin nang mga panahon na yun na mag-excuse kapag ayaw ko ng subject tulad ng Math, PE, Biology, at Chemistry. Isip-isip ko ano naman ang paki-alam ko sa mga elemento ng daigdig e social science ako. Certainly lahat ng yun ay pawang justifications na lang, kaya nga saludo ako sa mga masisipag at matatalino kong kamag-aral at schoolmates.

I had a rough start, never akong naging dean’s lister at hindi din ako with flying colors pag graduate ko. In short wag na nating i-justify I am not the smart guy, intelligent guy who often top the class. Masaya na ako sa 3.00 at nagkikibit balikat lang ako pag may Incomplete (INC), nangangamot lang kapag nakagalitan ng Math professor namin.

So Ano Na?

Pagka- graduate namin maswerte ako dahil hindi ko naranasan na mag apply at makipag sabayan at dumagdag sa gyera para hindi ka maturing na unemployed or underemployed. Nakapag turo agad ako sa University kung saan ako nakapag tapos dahil na din sa kakayahan kong magsalita at mapadali ang mga bagay na mahirap maunawaan pumasa ako sa teaching demonstration. Sa nakapagturo ako sa kundisyon na tatapusin ko ang Master’s Degree ko within a given period of time.  Pero dumating yung panahon na parang gusto kong lumabas ng University, dun ako nag-college, dun din ako kumuha ng MA ko, at dun din ako nagtratrabaho. Ang problema takot akong lumabas kasi di tulad ng iba wala akong magandang baon sa TOR ko, wala din akong magandang academic credentials.

But I have to leave, I tried to apply sa BPO company in Ortigas, and ironically isa sa mga nag- interview sa akin ay dati kong estudyante na ipinasa ko lang dahil sa awa.

Nakakababa ng tingin sa sarili pero kailangan sumubok. Kung minamaliit natin ang BPO industry sa naranasan ko hindi siya dapat maliitin, mahirap ang training at lalagasin talaga ang grupo hanggang matira ang mga qualified. Pero sadyang hindi ko kaya ang pressure sa floor, yung tipong gusto mo nang mag- out pero biglang magring yung phone mo at may call ka. In short alis nanaman ako, that time hindi ko na talaga alam kung saan ako pupunta. Ano ba talaga ang gusto ko? Ano ba talaga ang balak ko sa buhay?

Nakikita ko ang mga classmate ko na graduate ng Master’s Degree at yung iba ay kumukuha na ng PhD. Meron din iilan na nag enroll sa College of Law at marami sa kanila kahit yung pinaka makulit sa amin ay may stable na trabaho. Eh ako? Ano na?

Sleepless Nights… depression

2013 nang ma- realize ko, though masaya ako para sa kanila may parang kung anong hindi magandang pakiramadam akong nararamdaman. Nawalan ako ng interes na humanap ng trabaho, nawalan din ako ng interes na gawin ang mga bagay na masaya akong gawin. I keep myself from my Church community and friends, ayaw ko na ding nagsisimba. Hindi ko alam kung ano ang purpose ko sa buhay… at hindi ko nga alam kung ano ang gusto kong gawin. Manonood ako ng TV hanggang 6am or kahit 7am pa, pag may nagising nang kasama sa bahay magkukunwari akong tulog, at kunwari kakagising pa lang. Matutulog ako bandang 1pm at gigising ng 4pm or 6pm, magsisimula na ulit ako, Facebook, basa, at nuod ng TV. Buti na lang hindi pa uso ang tokhang nun, bakak napagkamalan akong adik at humandusay diyan sa tabi.

Help!

Second year college ako nun when I met Kuya Row (Rolando Geronimo), umattend ako ng isang Psycho-Spiritual seminar o Exodus Experience Seminar sa St. Anne Church sa Taguig. Humanga ako sa taong ito bukod sa galing niyang mag preach, bilib ako sa pananampalataya niya at dedication sa paglilingkod sa simbahan at sa kapwa. He became my mentor in apologetics and preaching, through him God showed me my gift in preaching, at simula noon nagbibigay na ako ng talks sa community namin, sa kulungan at ibang church community.

Pero simula nang maka- graduate ako, magturo, at naging busy bihira na kaming magkita… hanggang sa tuluyan nang nawala ang communication namin. At eto na nga depress ako, hindi ko maalala kung anong occasion pero nagkita ulit kami after 2 years at nagkaroon ng pagkakataon mag-usap. He helped me to serve Christ and the Church again, he made me realize who am I at kung sino si Paul dati. Simple ang sinabi niya just go back to your personal covenant kay Hesus, ano ba ang usapan niyo? By then I realized I am here to serve the Lord… that’s my purpose.

I founded Young Evangelizers and Lay Leaders (YELL) sa San Agustin Parish, I worked full time with my fiancé then Mina. As I regain my purpose I also regain my self-esteem, disposition and direction. Pumunta kami sa mga rural areas convening youth sharing the Word of God, do street evangelization and cell group sessions. Salamat sa Diyos at gumamit siya ng tao upang makabangon akong muli. You just need to listen, obey, at humugot ng lakas mula sa pananampalataya sa Diyos.

Growing Purpose

As our relationship with God grows, the mission must grow as well. My mission is not just to serve people from rural areas, youth and inmates in Pasig City Jail, habang tumatagal mas lalong lumilinaw ang purpose ko, ang kailangan lang talaga ay makita natin ito. After our wedding, when my baby came I started questioning again my purpose Sabi ko “Lord do I need to work as full time lay missionary? Paano po ang pamilya ko?” May baby na kami, and she was diagnosed with congenital heart defect particularly a ventricular septal defect (VSD).  Then I realized our purpose grows, it develops along the way… the bigger the world we have the bigger responsibility we will have. As we become more mature, the purpose must grow then it will become bigger, meaningful, and more intimate.

My ultimate purpose :)

Yes! Ngayon mas malinaw na ang purpose ko mas simple pero mas malawak… to be a good head of the family (as a father and husband) and to inspire more people. Ito ang naging misyon ko which brings me in to more challenging journey… putting up my own company CORMENTIS Co. It’s a mission above all than a business, I look at it as a tool in doing my purpose. Today CORMENTIS Co. has long way to go, opportunities are coming and challenges are there too, it’s inevitable. But what makes me happy and fulfilled? Not the money, not the takeaways, not the time freedom, but the purpose which I am serving. That’s the ultimate goal, please God, and bless God through that purpose.  Kaya kahit bumagsak ako… hindi ako matatakot bumangon because I know where to go.

The Point

Life is not all about showing the world that you’re smart, you’re the best and the strongest. It’s all about getting better and better. It’s all about learning and growing. Yung mga 3.00 ko, incomplete, 73 at 75 na grades are merely evaluation of my current capacity, but it will not determine how big I can grow.

Tulad din ba kita na hindi alam kung saan ang punta? Malabo ang plano? Well, mahirap pero may pamamaraan kung paano masisimulan. I am an advocate of growth mindset… they call it is as the new psychology of success. Madali kasing sabihin na si Bill Gates, Steve Jobs, Michael Jordan, Robert Kiyosaki, ay mga taong nagtagumpay sa buhay. Pero may missing link… dapat makita natin ano ba ang mindset nila at ito dapat ang gawin nating modelo.

I will be writing more about this it’s a great tool for growth and success.

BABALA: HUWAG NIYONG GAWIN ITO PAG BOSS NA KAYO

Photo Credit: shutter.com

Power and position are dangerous when given to people who don’t know how to use it well. It is futile for his subjects and to the person where the power emanates. I remember one of the famous Koreanovelas in the country highs school pa ako nun, pero hindi kumpleto ang gabi kapag hindi namin napapanood ito ng mag-anak. Bukod sa epic at classic na tema nito na ang inaapi ay gagaling at aakyat sa kapangyarihan at mapapahiya ang mga mayayabang at dating umaapi sa kaniya. Hinding hindi ko malilimutan ang eksena na kung saan nakilala ni Jumong ang kaniyang ama na naka-kulong (though that time hindi niya alam na tatay niya pala ang kausap niya). Hindi eksakto pero napakaganda ng linyang binitawan ni Haemosu kay Jumong, ang kapangyarihan daw ay parang buhangin na kapag hinawakan mo ito ng mahigpit ay nauubos at nawawala.

For me a manager is not just a position in the organization and make sure that everything is in system and working well. He or she should be a leader too and a leader is a source of encouragement, he seeks loyalty not but he shows loyalty to his people that’s why his subject becomes loyal to him. A leader knows how to unleash the potential of the person without actually breaking his subject’s self-esteem and morale.

Well bakit ganito ang hugot ko? Marami akong gawain sa araw na ito August 16, 2017, so I went to a coffee shop (somewhere in Crossing) bukod sa malamig at may libreng wifi. It is a good place para matapos ko ang deadline ko for this day and make sure that this day is productive and profitable. Pagdating ko sa coffee shop humanap muna ako ng magandang spot, may nakita naman ako sa dulo malapit sa CR pero wala namang amoy. Malambot ang mahabang couch, malapit sa socket in case na ma lowbat ako. Usually I don’t make orders immediately, uupo muna ako ihahanda ang laptop at kung ano pa man ang dapat kung ilabas. Habang nag-aayos ako may napansin ako sa gawing kanan na sa una akala ko ay mga nagrereview lang na mga law school students or yung usual na mga freelance na sa mga coffee shop nagtratrabaho.

Pero hindi tatlo sila at napansin ko na mukhang yung dalawang medyo may edad siguro late 30’s or early 40’s na babae ay parang seryoso habang yung isang babae naman ay bagsak ang balikat at halatang stress at parang nahihiya. .Malakas kasi ang boses ng dalawang babae and I presume boss ito ng babae na naka slouch at parang gusto nang maluha sa kinauupuan niya. Hindi ko naman ugali na makinig sa usapan pero malakas ang boses ng dalawa. Condescending ang boses nila pero alam mong sarcastic ang mga ngiti at tawa nila. The issue is not clear pero I think it has something to do with sales and productivity, regardless of the issue as a manager, as a boss (that’s how the lady call them) this act of talking matters of suspension and productivity in a public place such as coffee shop is a big no no!

I am trying to be on that lady’s shoes at parang hindi ko maatim na sinasabon at binabanlawan ako habang marami ang nakakarinig. Kita ko sa mata ng kawawang babae na gusto niya nang matapos ang usapan at umiyak. At tuwing magsasalita itong employee nila maybe to explain iiling sila at yung isa may pa-face palm gesture pa. Hay sa totoo lang medyo naiinis ako sa nakikita ko nung mga oras na yun kasi mali, maling mali.

What is my point? If you want to encourage your people to be productive and teach them if they did something wrong or they are unproductive. One must be careful with her method of doing so, otherwise instead of getting the result that you want baka ang mangyari ay mag AWOL or magresign na lang ang empleyado mo. Someone would say nothing is indispensable, well ang dini- dispense ay basura at hindi tao, kung ito ang tingin natin sa emplayado hindi tao ang turing natin sa kanila kundi gamit na pwedeng ibasura. This perspective will definitely bring someone’s business to a disaster.

There are correct ways of encouraging people and I believe if every bosses will do this they will get an incredible responds from their employee. Please young people, who are future leaders and managers consider the following;

1.       Never Condemn or Criticize

Subukan nating lumagay sa kalagayan ng babaeng nakita ko kanina? What would you feel? Do you think it is encouraging and will push us to our maximum potential? Walang tao ang gugustuhin sigurong ipahiya siya sa harap ng maraming tao, hindi criminal yan. Pero kung tutuusin ang suspect nga sa isang krimen ay consider innocent unless proven guilty ano pa kaya ang isang empleyado na maaring nagkamali lang or may hindi lang nauunawaan sa sistema. Huwag nating ilagay ang empleyado natin sa isang estado na mapilitan siyang lumaban at dumepensa dahil napapahiya na siya. Marami nang ganitong kaso ang umabot sa DOLE at Supreme Court at naging sakit sa ulo ng employer ang problema at abalang hatid nito. The point is walang panalo kung ipapahiya at pagagalitan mo ang isang tao o emplayado sa harap ng maraming tao. Talo ang empleyadong napagalitan dahil bumaba ang kaniyang tiwala sa sarili na maaring maka-apekto sa pagkatao niya at trabaho. Talo ang manager dahil magpapabagal ito ng operasyon at lilikha ng hindi magandang impression ng management sa mata ng mga empleyado. Make it private, make it with respect that they deserve.

2.       Appreciate Genuinely

Pag mali madaling napapansin pero pag tama hindi napapansin. Pag may kailangan magaling, pag wala hindi ka pinapansin. Do not do this please, mawawalan ng malasakit ang empleyado mo, everything will be calculated at hindi ito maganda for the business. This is a priceless reward na hindi mapapantayan ng pera ang ma-appreciate at ma-recognize ang mga empleyado.

Iba din po ang genuine appreciation sa nangbobola (flattering) lang. When we appreciate do it genuinely, please do not tell a person na he or she is so smart. If we do this we are not actually appreciating, we are flattering (nambobola) because we want him/her to continue the result that you want. The negative effect with this usually and it was proven by some research done in relation with learning, when we keep telling a person that he/she is smart or perfect the tendency is they will stop stretching their effort and they will be contented in thriving with sure things. Kasi masaya na tayo dun as boss or manager eh, eh di yun lang ang gagawin ko para palaging smart pero totoo ba na hindi ka magkakamali kahit isa? Tapos pag nagkamali masasabi pa rin kaya natin na you’re smart, or magagalilt ka? Imagine the effect of this non-genuine appreciation.

So ano ang dapat gawin? Appreciate the effort, the result, the perseverance, the time, and the service. When you try to appreciate this things the result certainly will be different and positive.

3.       Be Loyal First

Matagal din akong naging empleyado ng gobyerno and it is an open secret na uso ang palakasan at pataasan ng koneksyon kung gusto mong manatili sa posisyon or magka-posisyon. Napansin ko din na napaka-importante ng loyalty sa mga local government offices, pag hindi ka loyal kay Mayor o kay Congressman o kay Kapitan demoted ka or hindi i-rerenew ang kontrata mo. Nakakalungkot mang isipin this is the culture that we have, kaya nga nagkaroon na din ng kaisipan na pag leader ka you must make your people loyal to you. Kung hindi naman humanap ka ng mga taong loyal sayo.

Kultura din ito sa ilang company, pag hindi ka loyal kay boss malabo ang promotion mo. At the end of the day si empleyado ang kawawa, ang constituent ang kawawa. Naniniwala ako na hindi talaga loyalty ang nakukuha ng isang lider when he seek for loyalists. Ang nakukuha ng isang leader na naghahanap ng loyalista ay mga taong gustong makinabang. Paano din tayo nakakasiguro na they are in your side because they do believe with your advocacy and principles? In order to get genuine loyalty we must be the first to be loyal to our people. Tayo muna ang maging loyal sa kanila, let’s care for their welfare, address and listen to their needs and grievances. Be loyal with your mission and vision not to your gain and profit. When you do this folks people will protect and care for you more than what you have expected. 

Marami pa actually, pero siguro iilan lang ang mga nabanggit ko at basic lang or fundamental. When you are in the position my dear young people… please love your employees/constituents, care for them and be loyal with your mission and purpose. 

MILLENNIAL 360

Sa panahon ngayon uso na daw ang instant. Instant noodles, instant coffee, instant ulam, instant love-life, instant research/thesis (dahil sa google)  lahat na yata meron nang instant. Dito nga daw tayo nabuhay at nagkaisip sa ganitong panahon kaya nga pati daw ang mindset ng mga millennial ngayon ay INSTANT na din. Gusto natin instant success, instant promotion, at instant yaman. Ang tingin tuloy sa atin ngayon “ahh ganiyan talaga yan millennial kasi… ganyan na talaga sa panahon ngayon” at dito nagsimula ang alamat na tayo daw ay impatient, impulsive, lack of focus, self-centered at kung ano-ano pa!

Well kung tutuusin tama nga naman! Pero masisi mo ba kami? Eh di sana hindi na lang naimbento ang instant coffee, instant noodles, ang google at kung ano-ano pang dahilan kung bakit ang maraming bagay ay instant na lang. Ipinanganak lang naman kami na nadatnan na lang halos ang mga ito. Pero ika nga ganun talaga, nothing is constant but change at sumasabay tayo sa pagbabagong ito, at ito ang malungkot na katotohanan. Pero hindi naman nangangahulugan na dapat na lang tayong magpadala sa mga pagbabagong ito. Nandyan nay an ang tanong na lang paano ba tayo tutugon sa mga pagbabago?

Kung ako ang tatanungin? Dapat hindi! We can respond according to the result that we desire, hindi dahil instant ang lahat ng bagay pati ugali natin instant na din. Uso pa din naman ang pagpaplano, pagpapasensya, delay gratification, at ang salitang focus. Panahon natin ito, it’s our era and we can always take advantage of the changes kasi mas kabisado natin at mas immerse tayo dito. Nakakatawa lang talaga minsan ang logic at parang kapanipaniwala dahil madaling tipmplahin ang 3 in 1 na kape gusto din natin madali ang promotion instant din? (silence with matching kuliglig) Kung tutuusin mali diba? Walang kaugnayan ang kape sa promotion mo! Pero dahil ito nga ang madalas nating naririnig and we allow our conscious mind to accept this our sub consciousness definitely will follow through our actions.

Okay! So paano nga ang dapat nating gawin para hindi tayo maging biktima ng maling connotation sa ating mga millennial. I have three stages in order to redefine our generation, and I think if we will strive to do this we will collectively redefine millennial and make a 360 turn.

Stage 1:  DESTROY

We have to destroy our old perspective, our old mindset and make a paradigm shift. Paano ng ba tayo mangarap? Paano tayo tayo mag-isip para sa kasalukuyan at sa hinaharap natin? Paano natin tignan an gating trabaho o pag-aaral? Is this a vehicle for us to achieve our destination or a tool to become who we really want to be? Ang lahat ng ito ay ilan lamang sa mga tanong na dapat nating sagutin, our mindset shall determine our destination therefore we must destroy first all the negative mindsets and get out of the fix mindset and start anew.

We have to stop thinking that success is a destination or an achievement na dapat nating maabot. We need to destroy the idea na you need to have a good grades and a good school to get the job that you want. We need to destroy the mindset that we need to have power, position, money, degree in order for us to be successful. These old ways of thinking brought us the negative brandings as millennials. We need to destroy this and accept the new paradigm that we can always choose and create.

Stage 2: RETHINK

Pagkatapos nating bunutin at unti-unting alisin ang mga maling perspective natin, it’s also the perfect time to RETHINK. Eto ang mga sumasagot sa tanong na bakit ko ba gustong maabot ang pangarap ko? Pag nagkaroon ba ako ng malaking bahay, kotse, sariling opesina, at hawak ko na ang sariling oras ko tapos na ba yun? Hihinto na ba ako sa pangangarap at pagpupursige dahil naabot ko naman na ang pangarap ko? Tulad ng sinabi ko sa iba ko pang article at mga talks you need to know your BIG WHY!

Naniniwala din ako na hindi kumpleto ang plano at sagot sa “why” kung ito ay makasarili at naka-sentro lang sayo. Bukod sa maitutulong nito sayo, ano naman ito para sa iyong pamilya at sa ibang tao? Ano ito para sa komunidad at lipunan? Sa panahon ngayon, sa takbo ng negosyo at ekonomiya ang makasariling pag-iisip ay walang puwang sa paglago.

Stage 3: REBUILD

To rebuild we should have the growth mindset, willing tayong mag accept ng ideas maging ito man ay direktang salungat sa nakagisnan natin. In rebuilding it requires discipline and consistency at nagsisimula ito sa mga maliliit na bagay, we must establish positive habits para makabuo tayo ng isang bagong depenisyon ng millennial. Let’s prove them wrong, but of course it is beyond proving them wrong, but it is more of paving the way for a better future for you, your family and the society.

Kung dati pag hindi natin gusto resign agad, pag hindi natin kasundo ang boss or salungat sa idea natin alis agad. Well having a rebuilt mindset (which is a growth mindset) you will either take this as a challenge to create an impact or to level up.

Kung dati natatakot kang mag-apply dahil hindi ka naman from UP, Ateneo or ano pa mang prestigious school. With a new and correct perspective you’ll see how great you are and capable you are hindi dahil sa school kundi dahil you have something unique to offer.

Kung dati, we are thinking how to be in the position and get what we want. When you successfully rebuilt your perspective you’ll see na ang mundo ay hindi lang tungkol sayo… but it is something greater, it is for your family, workmates, clients and the society.

Ito ang MILLENNIAL 360… ganito tayo at kaya natin. We can always choose a better future for us. Choose now. To stay or to change!

Kaya this coming OCTOBER we will launch the MILLENNIAL 360, our vision is to empower the youth in taking action in redefining our generation. We are planning to invite and partner with different school organizations and talk about character building, career, economy, society, business and entrepreneurship.

Hintayin niyo kami sa inyong mga campuses particularly in Metro Manila and South Luzon. We will go school to school and bring this campaign to young people. Help us build a better generation, a generation that is prepare and equip in facing the fast changing world. See you soon!